Formy Ochrony Przyrody w Nadleśnictwie Kaczory.

A. Rezerwaty przyrody

            Na terenie Nadleśnictwa znajdują się dwa rezerwaty przyrody:
•         „Torfowisko Kaczory" utworzony na mocy zarządzenia MOŚZNiL z dnia 13 czerwca 1994 roku,
•         „Zielona Góra" utworzony na mocy zarządzenia MLiPD z dnia 4 listopada 1968 roku.

            Oba rezerwaty posiadają aktualny plan ochrony.
            Więcej informacji na temat rezerwatów przyrody :Dębowa Góra" i "Torfowisko Kaczory" znajduje się na stronie BIP Nadleśnictwa Kaczory.

B. Obszary chronionego krajobrazu

            W zasięgu Nadleśnictwa znajdują się trzy Obszary Chronionego Krajobrazu:
•         Dolina Noteci,
•         Dolina Łobżonki i Bory Kujańskie,
•         Pojezierze Wałeckie i Dolina Gwdy.

            Ostatni akt prawny dotyczący wyżej wymienionych obszarów to rozporządzenie nr 5/98 Wojewody Pilskiego z dnia 15 maja 1998 roku. Obecnie obszary te są chronione na podstawie ustawy o ochronie przyrody.
            Więcej informacji na temat obszarów chronionego krajobrazu znajduje się na stronie BIP Nadleśnictwa Kaczory.

C. Użytki ekologiczne

            Użytki ekologiczne na terenie Nadleśnictwa Kaczory znajdują się w 32 wydzieleniach i zajmują łączną powierzchnię 76,48 ha. Poniżej zestawiono ich powierzchnię wg danych ewidencyjnych z podziałem na rodzaje użytków gruntowych.

          Użytki ekologiczne zostały powołane na podstawie uchwał rad gmin bądź miast wydanych pomiędzy 2005 a 2012 rokiem.
            Więcej informacji na temat użytków ekologicznych znajduje się na stronie BIP Nadleśnictwa Kaczory.

D. Natura 2000

            W zasięgu działania Nadleśnictwa znajduje się siedem obszarów europejskiej sieci Natura 2000.
Obszary specjalnej ochrony ptaków:
•         Puszcza nad Gwdą – PLB300012,
•         Dolina Środkowej Noteci i Kanału Bydgoskiego – PLB300001.
Obszary te ustanowione zostały odpowiednimi rozporządzeniami MŚ z dnia 12 stycznia 2011 roku, w sprawie obszarów specjalnej ochrony ptaków (Dz. U. 2011 nr 25 poz. 133)

            Oprócz w/w na terenach Nadleśnictwa Kaczory występuje pięć obszarów mających znaczenie dla Wspólnoty. Są to:
•         Dolina Łobżonki – PLH300040,
•         Dolina Noteci – PLH300004,
•         Ostoja Pilska– PLH300045,
•         Struga Białośliwka – PLH300054,
•         Dębowa Góra – PLH300055.
Obszary te obecnie podlegają ochronie na mocy prawa wspólnotowego.
Więcej informacji na temat obszarów NATURA 2000 znajduje się na stronie BIP Nadleśnictwa Kaczory.

F. Pomniki przyrody

            Na gruntach zarządzanych przez Nadleśnictwo zlokalizowanych jest 44 pozycji rejestrowych pomników przyrody. Wśród wszystkich pomników poza pojedynczymi drzewami opisano: siedem grup i alei drzew, dwa bluszcze pospolite, jedną wiśnię ptasią i jeden głaz narzutowy.
            Więcej informacji na temat zarejestrowanych pomników przyrody znajduje się na stronie BIP Nadleśnictwa Kaczory.

G. Ochrona gatunkowa

            Na terenie Nadleśnictwa Kaczory prowadzona jest czynna ochrona gatunkowa roślin, grzybów i zwierząt (kręgowych i bezkręgowych). Do najistotniejszych form ochrony, mających wpływ na planowanie urządzeniowe, należą strefy ochrony ostoi ptaków. Na obszarze Nadleśnictwa Kaczory znajduje się obecnie 6 takich stref. Utworzone one zostały dla następujących gatunków ptaków: bielika, orlika krzykliwego i bociana czarnego.

            Ponadto w Nadleśnictwie Kaczory w wyniku prawidłowości działań w zakresie prognozowania i zwalczania zagrożeń, aktualny stan zdrowotny i sanitarny lasu ocenia się jako dobry. Posusz w drzewostanach występuje sporadycznie i jest usuwany na bieżąco z wyjątkiem terenów uznanych za ostoje ksylobiontów, z uwagi na rolę jaką pełnią w środowisku leśnym dając miejsce bytowania wielu organizmom. W minionym okresie gospodarczym udział pozyskanego posuszu stanowił niecałe 5% pozyskania grubizny w całym dziesięcioleciu.

            Przy podejmowaniu decyzji dotyczących zastosowania rozwiązań z zakresu ochrony lasu należy brać pod uwagę zasady prowadzenia gospodarki leśnej na podstawach ekologicznych. Temu celowi mają służyć miedzy innymi działania prowadzące do zwiększenia biologicznej odporności ekosystemów leśnych. Wybierając metodę ochrony lasu należy w szczególności zwracać uwagę na:
•             działania profilaktyczne,
•             stosowanie zintegrowanych metod ochrony lasu obejmujących wszystkie elementy środowiska,
•             minimalizowanie szkód ekologicznych,
•             kierowanie się w działalności praktycznej zasadą tzw. progu ekonomicznej szkodliwości choroby lub szkodnika.

Przy opracowaniu wytycznych z zakresu ochrony lasu wykorzystano materiały Nadleśnictwa Kaczory i Zespołu Ochrony Lasu w Szczecinku za okres minionego 10 - lecia oraz wyniki i spostrzeżenia dokonane w trakcie prowadzenia prac urządzeniowych. Bardzo istotnym przy zredagowaniu wytycznych były zalecenia podane we wspomnianym na wstępie Referacie Kierownika ZOL. Poniżej kierunkowe zalecenia zestawiono wg głównych grup czynników stanowiących zagrożenia dla lasów. 

CZYNNIKI BIOTYCZNE

Szkody od owadów:
              Ubiegły okres gospodarczy (lata 2004-2013) charakteryzował się okresowym zagrożeniem ze strony szkodników pierwotnych (przede wszystkim zwójka zieloneczka) i wtórnych (głównie opiętki oraz przypłaszczek granatek).
              Ochrona przed szkodnikami owadzimi powinna się opierać głównie na wzmocnieniu biologicznej odporności drzewostanów. Realizując kierunkowe wytyczne na najbliższe 10 - lecie w szczególności zaleca się:
•             monitorowanie zagrożenia ze strony szkodników pierwotnych zwłaszcza sosny i dębu;
•             utrzymanie liczebności szkodników pierwotnych sosny na poziomie niezagrażającym trwałości drzewostanów, poprzez prowadzenie zabiegów ratowniczych z zastosowaniem preparatów dopuszczonych do stosowania z aktualnej listy Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi;
•             położenie dużego nacisku na działania profilaktyczne z zakresu ochrony i hodowli lasu, prowadzące do obniżenia potencjału gradacyjnego foliofagów;
•             dalsze wzbogacanie składu gatunkowego upraw;
•             zapobieganie nadmiernej rozmnoży owadów szkodliwych poprzez usuwanie posuszu czynnego w terminach dostosowanych do biologii poszczególnych gatunków szkodników;
•             utrzymanie na dotychczasowym poziomie "przelegiwania" zrębów bieżących, co najmniej przez jeden sezon wegetacyjny, co radykalnie obniży poziom zagrożenia przyszłych upraw od szeliniaka sosnowca i innych szkodliwych owadów;
•             monitorowanie zwiększania zasobów "martwego drewna" w celu uniknięcia pogorszenia się stanu sanitarnego drzewostanów.

Szkody od grzybów:
                W minionym dziesięcioleciu poza charakterystycznymi dla gruntów porolnych opieńkową zgnilizną korzeni oraz hubą korzeni sosny, wartym podkreślenia jest istotne zagrożenie od osutki sadzonkowej, która praktycznie eliminuje możliwość odnowień naturalnych sosny.
                Dążąc do ograniczenia szkodliwego działania patogenów grzybowych należy kierować się następującymi wskazaniami, tj::
•             stosowanie zaleceń zawartych w Instrukcji Ochrony Lasu, Instrukcji Urządzania Lasu, oraz w Zasadach Hodowli Lasu;
•             prowadzenie zabiegów mechanicznych polegających na usuwaniu sadzonek porażonych przez grzyby, a następnie ich niszczeniu;
•             usuwanie drzew z widocznymi owocnikami w trakcie cięć pielęgnacyjnych;
•             kontynuowanie zabezpieczania pniaków preparatem biologicznym z grzybem antagonistycznym, szczególnie w drzewostanach rosnących na gruntach porolnych;
•             w sposób kompleksowy zapobieganie lub minimalizowanie szkód od grzybów opieńkowych w uprawach iglastych, poprzez wykorzystanie własnych doświadczeń z lat ubiegłych i wniosków z cyklicznych lustracji upraw uszkodzonych przez opieńki;
•             ograniczanie do minimum poziomu posuszu czynnego w obszarach zagrożonych i opanowanych przez korzeniowca wieloletniego i opieńkową zgniliznę korzeni;
•             wprowadzanie gatunków liściastych drzew i krzewów leśnych zatrzymujących bądź spowalniających procesy rozpadu drzewostanu.

Szkody od zwierzyny:
                Szkody od zwierzyny łownej występują zwłaszcza w najmłodszych klasach wieku. Polegają głównie na zgryzaniu pędów, czemchaniu i spałowaniu przez jelenie i sarny oraz buchtowaniu przez dziki. W minionym dziesięcioleciu pojawiły się ponadto szkody powstałe od drobnych gryzoni, zwłaszcza od nornicy rudej.
                W celu dalszego ograniczenia rozmiaru szkód od zwierzyny należy przedsięwziąć i kontynuować działania polegające na:
•             bieżącej ocenie natężenia szkód,
•             stosowaniu w miarę potrzeb i w zależności od gatunku środków zabezpieczających uprawy i młodniki adekwatnych do zagrożeń (grodzenia dla dębu i w miarę możliwości dla buka, zabezpieczenie mechaniczne i chemiczne), pozwalających osiągać wysoki efekt hodowlano- ochronny.
•             dostosowaniu ilości zwierzyny płowej do stanu umożliwiającego osiągnięcie założonych celów hodowli lasu,
•             racjonalnym zagospodarowaniu łowisk z wprowadzeniem wszystkich rodzajów poletek (żerowych i zgryzowych) oraz uproduktywnieniem łąk śródleśnych stanowiących właściwą bazę pokarmową dla jeleniowatych;
•             udostępnieniu w miesiącach zimowo- wiosennych (w okresie największego zapotrzebowania) drewna do spałowania z cięć pielęgnacyjnych (zwłaszcza CP i TW).

               Na terenie Nadleśnictwa w ostatnich latach zauważalna staje się ponadto szkodliwa działalność bobra europejskiego, który może wyrządzać szkody w drzewostanach (wszystkich klas wieku) zwłaszcza położonych wzdłuż cieków lub przy jeziorach.

CZYNNIKI ABIOTYCZNE.              
                W minionym okresie gospodarczym pewne szkody w drzewostanach wśród czynników abiotycznych powodowane były głównie przez czynniki klimatyczne tj.: porywiste wiatry (2007 i 2012 rok), późnowiosenne mrozy, okresowe susze, przymrozki oraz gwałtowne ulewy w okresie wiosenno – letnim nierzadko przechodzące w gradobicia.
Przeciwdziałanie szkodom wywoływanym przez czynniki abiotyczne nie jest, ze zrozumiałych względów, w pełni możliwe. Dla ich ograniczenia należy kontynuować następujące czynności:
•             kształtowanie stref ekotonowych na granicy lasów;
•             dbanie o przestrzeganie porządku ostępowego przy realizacji cięć rębnych;
•             w miejscach narażonych na wiatr - od najmłodszych lat prowadzenie prawidłowych zabiegów pielęgnacyjnych w celu wykształcenie silnych systemów korzeniowych;
•             w celu uniknięcia szkód wywołanych ewentualnym niedoborem wody zalecane jest wprowadzenie odnowień najwcześniej na najsłabszych siedliskach;
•             utrzymanie sprawnego systemu rowów i urządzeń melioracyjnych.

CZYNNIKI ANTROPOGENICZNE:
                Istotnym czynnikiem warunkującym działania Nadleśnictwa Kaczory w zakresie ochrony jest również penetracja lasów przez człowieka. W związku z występowaniem niemożliwego do kontrolowania ruchu turystycznego (szczególnie tzw. turystyka weekendowa, okresy grzybobrania) coraz większego znaczenia nabiera konieczność ochrony wód gruntowych i samych lasów przed zaśmiecaniem, a nawet wywozem śmieci do lasu. Kontynuowane ponadto powinny być stosowane do tej pory akcje oczyszczania lasów ze śmieci. Jednocześnie prowadzona działalność edukacyjna z wykorzystaniem możliwie powszechnego udziału ekologów i przyrodników powinna owocować w przyszłości zwiększeniem świadomości społeczeństwa w zakresie wpływu stanu środowiska na życie człowieka.

Z antropopresją nierozerwalnie połączone jest występowanie pożarów, które często powstają na wskutek podpaleń bądź nieostrożności człowieka.

Formy Ochrony Przyrody w Nadleśnictwie Kaczory.

A. Rezerwaty przyrody

            Na terenie Nadleśnictwa znajdują się dwa rezerwaty przyrody:
•         „Torfowisko Kaczory" utworzony na mocy zarządzenia MOŚZNiL z dnia 13 czerwca 1994 roku,
•         „Zielona Góra" utworzony na mocy zarządzenia MLiPD z dnia 4 listopada 1968 roku.

            Oba rezerwaty posiadają aktualny plan ochrony.
            Więcej informacji na temat rezerwatów przyrody :Dębowa Góra" i "Torfowisko Kaczory" znajduje się na stronie BIP Nadleśnictwa Kaczory.

B. Obszary chronionego krajobrazu

            W zasięgu Nadleśnictwa znajdują się trzy Obszary Chronionego Krajobrazu:
•         Dolina Noteci,
•         Dolina Łobżonki i Bory Kujańskie,
•         Pojezierze Wałeckie i Dolina Gwdy.

            Ostatni akt prawny dotyczący wyżej wymienionych obszarów to rozporządzenie nr 5/98 Wojewody Pilskiego z dnia 15 maja 1998 roku. Obecnie obszary te są chronione na podstawie ustawy o ochronie przyrody.
            Więcej informacji na temat obszarów chronionego krajobrazu znajduje się na stronie BIP Nadleśnictwa Kaczory.

C. Użytki ekologiczne

            Użytki ekologiczne na terenie Nadleśnictwa Kaczory znajdują się w 32 wydzieleniach i zajmują łączną powierzchnię 76,48 ha. Poniżej zestawiono ich powierzchnię wg danych ewidencyjnych z podziałem na rodzaje użytków gruntowych.

          Użytki ekologiczne zostały powołane na podstawie uchwał rad gmin bądź miast wydanych pomiędzy 2005 a 2012 rokiem.
            Więcej informacji na temat użytków ekologicznych znajduje się na stronie BIP Nadleśnictwa Kaczory.

D. Natura 2000

            W zasięgu działania Nadleśnictwa znajduje się siedem obszarów europejskiej sieci Natura 2000.
Obszary specjalnej ochrony ptaków:
•         Puszcza nad Gwdą – PLB300012,
•         Dolina Środkowej Noteci i Kanału Bydgoskiego – PLB300001.
Obszary te ustanowione zostały odpowiednimi rozporządzeniami MŚ z dnia 12 stycznia 2011 roku, w sprawie obszarów specjalnej ochrony ptaków (Dz. U. 2011 nr 25 poz. 133)

            Oprócz w/w na terenach Nadleśnictwa Kaczory występuje pięć obszarów mających znaczenie dla Wspólnoty. Są to:
•         Dolina Łobżonki – PLH300040,
•         Dolina Noteci – PLH300004,
•         Ostoja Pilska– PLH300045,
•         Struga Białośliwka – PLH300054,
•         Dębowa Góra – PLH300055.
Obszary te obecnie podlegają ochronie na mocy prawa wspólnotowego.
Więcej informacji na temat obszarów NATURA 2000 znajduje się na stronie BIP Nadleśnictwa Kaczory.

F. Pomniki przyrody

            Na gruntach zarządzanych przez Nadleśnictwo zlokalizowanych jest 44 pozycji rejestrowych pomników przyrody. Wśród wszystkich pomników poza pojedynczymi drzewami opisano: siedem grup i alei drzew, dwa bluszcze pospolite, jedną wiśnię ptasią i jeden głaz narzutowy.
            Więcej informacji na temat zarejestrowanych pomników przyrody znajduje się na stronie BIP Nadleśnictwa Kaczory.

G. Ochrona gatunkowa

            Na terenie Nadleśnictwa Kaczory prowadzona jest czynna ochrona gatunkowa roślin, grzybów i zwierząt (kręgowych i bezkręgowych). Do najistotniejszych form ochrony, mających wpływ na planowanie urządzeniowe, należą strefy ochrony ostoi ptaków. Na obszarze Nadleśnictwa Kaczory znajduje się obecnie 6 takich stref. Utworzone one zostały dla następujących gatunków ptaków: bielika, orlika krzykliwego i bociana czarnego.

            Ponadto w Nadleśnictwie Kaczory w wyniku prawidłowości działań w zakresie prognozowania i zwalczania zagrożeń, aktualny stan zdrowotny i sanitarny lasu ocenia się jako dobry. Posusz w drzewostanach występuje sporadycznie i jest usuwany na bieżąco z wyjątkiem terenów uznanych za ostoje ksylobiontów, z uwagi na rolę jaką pełnią w środowisku leśnym dając miejsce bytowania wielu organizmom. W minionym okresie gospodarczym udział pozyskanego posuszu stanowił niecałe 5% pozyskania grubizny w całym dziesięcioleciu.

            Przy podejmowaniu decyzji dotyczących zastosowania rozwiązań z zakresu ochrony lasu należy brać pod uwagę zasady prowadzenia gospodarki leśnej na podstawach ekologicznych. Temu celowi mają służyć miedzy innymi działania prowadzące do zwiększenia biologicznej odporności ekosystemów leśnych. Wybierając metodę ochrony lasu należy w szczególności zwracać uwagę na:
•             działania profilaktyczne,
•             stosowanie zintegrowanych metod ochrony lasu obejmujących wszystkie elementy środowiska,
•             minimalizowanie szkód ekologicznych,
•             kierowanie się w działalności praktycznej zasadą tzw. progu ekonomicznej szkodliwości choroby lub szkodnika.

Przy opracowaniu wytycznych z zakresu ochrony lasu wykorzystano materiały Nadleśnictwa Kaczory i Zespołu Ochrony Lasu w Szczecinku za okres minionego 10 - lecia oraz wyniki i spostrzeżenia dokonane w trakcie prowadzenia prac urządzeniowych. Bardzo istotnym przy zredagowaniu wytycznych były zalecenia podane we wspomnianym na wstępie Referacie Kierownika ZOL. Poniżej kierunkowe zalecenia zestawiono wg głównych grup czynników stanowiących zagrożenia dla lasów. 

CZYNNIKI BIOTYCZNE

Szkody od owadów:
              Ubiegły okres gospodarczy (lata 2004-2013) charakteryzował się okresowym zagrożeniem ze strony szkodników pierwotnych (przede wszystkim zwójka zieloneczka) i wtórnych (głównie opiętki oraz przypłaszczek granatek).
              Ochrona przed szkodnikami owadzimi powinna się opierać głównie na wzmocnieniu biologicznej odporności drzewostanów. Realizując kierunkowe wytyczne na najbliższe 10 - lecie w szczególności zaleca się:
•             monitorowanie zagrożenia ze strony szkodników pierwotnych zwłaszcza sosny i dębu;
•             utrzymanie liczebności szkodników pierwotnych sosny na poziomie niezagrażającym trwałości drzewostanów, poprzez prowadzenie zabiegów ratowniczych z zastosowaniem preparatów dopuszczonych do stosowania z aktualnej listy Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi;
•             położenie dużego nacisku na działania profilaktyczne z zakresu ochrony i hodowli lasu, prowadzące do obniżenia potencjału gradacyjnego foliofagów;
•             dalsze wzbogacanie składu gatunkowego upraw;
•             zapobieganie nadmiernej rozmnoży owadów szkodliwych poprzez usuwanie posuszu czynnego w terminach dostosowanych do biologii poszczególnych gatunków szkodników;
•             utrzymanie na dotychczasowym poziomie "przelegiwania" zrębów bieżących, co najmniej przez jeden sezon wegetacyjny, co radykalnie obniży poziom zagrożenia przyszłych upraw od szeliniaka sosnowca i innych szkodliwych owadów;
•             monitorowanie zwiększania zasobów "martwego drewna" w celu uniknięcia pogorszenia się stanu sanitarnego drzewostanów.

Szkody od grzybów:
                W minionym dziesięcioleciu poza charakterystycznymi dla gruntów porolnych opieńkową zgnilizną korzeni oraz hubą korzeni sosny, wartym podkreślenia jest istotne zagrożenie od osutki sadzonkowej, która praktycznie eliminuje możliwość odnowień naturalnych sosny.
                Dążąc do ograniczenia szkodliwego działania patogenów grzybowych należy kierować się następującymi wskazaniami, tj::
•             stosowanie zaleceń zawartych w Instrukcji Ochrony Lasu, Instrukcji Urządzania Lasu, oraz w Zasadach Hodowli Lasu;
•             prowadzenie zabiegów mechanicznych polegających na usuwaniu sadzonek porażonych przez grzyby, a następnie ich niszczeniu;
•             usuwanie drzew z widocznymi owocnikami w trakcie cięć pielęgnacyjnych;
•             kontynuowanie zabezpieczania pniaków preparatem biologicznym z grzybem antagonistycznym, szczególnie w drzewostanach rosnących na gruntach porolnych;
•             w sposób kompleksowy zapobieganie lub minimalizowanie szkód od grzybów opieńkowych w uprawach iglastych, poprzez wykorzystanie własnych doświadczeń z lat ubiegłych i wniosków z cyklicznych lustracji upraw uszkodzonych przez opieńki;
•             ograniczanie do minimum poziomu posuszu czynnego w obszarach zagrożonych i opanowanych przez korzeniowca wieloletniego i opieńkową zgniliznę korzeni;
•             wprowadzanie gatunków liściastych drzew i krzewów leśnych zatrzymujących bądź spowalniających procesy rozpadu drzewostanu.

Szkody od zwierzyny:
                Szkody od zwierzyny łownej występują zwłaszcza w najmłodszych klasach wieku. Polegają głównie na zgryzaniu pędów, czemchaniu i spałowaniu przez jelenie i sarny oraz buchtowaniu przez dziki. W minionym dziesięcioleciu pojawiły się ponadto szkody powstałe od drobnych gryzoni, zwłaszcza od nornicy rudej.
                W celu dalszego ograniczenia rozmiaru szkód od zwierzyny należy przedsięwziąć i kontynuować działania polegające na:
•             bieżącej ocenie natężenia szkód,
•             stosowaniu w miarę potrzeb i w zależności od gatunku środków zabezpieczających uprawy i młodniki adekwatnych do zagrożeń (grodzenia dla dębu i w miarę możliwości dla buka, zabezpieczenie mechaniczne i chemiczne), pozwalających osiągać wysoki efekt hodowlano- ochronny.
•             dostosowaniu ilości zwierzyny płowej do stanu umożliwiającego osiągnięcie założonych celów hodowli lasu,
•             racjonalnym zagospodarowaniu łowisk z wprowadzeniem wszystkich rodzajów poletek (żerowych i zgryzowych) oraz uproduktywnieniem łąk śródleśnych stanowiących właściwą bazę pokarmową dla jeleniowatych;
•             udostępnieniu w miesiącach zimowo- wiosennych (w okresie największego zapotrzebowania) drewna do spałowania z cięć pielęgnacyjnych (zwłaszcza CP i TW).

               Na terenie Nadleśnictwa w ostatnich latach zauważalna staje się ponadto szkodliwa działalność bobra europejskiego, który może wyrządzać szkody w drzewostanach (wszystkich klas wieku) zwłaszcza położonych wzdłuż cieków lub przy jeziorach.

CZYNNIKI ABIOTYCZNE.              
                W minionym okresie gospodarczym pewne szkody w drzewostanach wśród czynników abiotycznych powodowane były głównie przez czynniki klimatyczne tj.: porywiste wiatry (2007 i 2012 rok), późnowiosenne mrozy, okresowe susze, przymrozki oraz gwałtowne ulewy w okresie wiosenno – letnim nierzadko przechodzące w gradobicia.
Przeciwdziałanie szkodom wywoływanym przez czynniki abiotyczne nie jest, ze zrozumiałych względów, w pełni możliwe. Dla ich ograniczenia należy kontynuować następujące czynności:
•             kształtowanie stref ekotonowych na granicy lasów;
•             dbanie o przestrzeganie porządku ostępowego przy realizacji cięć rębnych;
•             w miejscach narażonych na wiatr - od najmłodszych lat prowadzenie prawidłowych zabiegów pielęgnacyjnych w celu wykształcenie silnych systemów korzeniowych;
•             w celu uniknięcia szkód wywołanych ewentualnym niedoborem wody zalecane jest wprowadzenie odnowień najwcześniej na najsłabszych siedliskach;
•             utrzymanie sprawnego systemu rowów i urządzeń melioracyjnych.

CZYNNIKI ANTROPOGENICZNE:
                Istotnym czynnikiem warunkującym działania Nadleśnictwa Kaczory w zakresie ochrony jest również penetracja lasów przez człowieka. W związku z występowaniem niemożliwego do kontrolowania ruchu turystycznego (szczególnie tzw. turystyka weekendowa, okresy grzybobrania) coraz większego znaczenia nabiera konieczność ochrony wód gruntowych i samych lasów przed zaśmiecaniem, a nawet wywozem śmieci do lasu. Kontynuowane ponadto powinny być stosowane do tej pory akcje oczyszczania lasów ze śmieci. Jednocześnie prowadzona działalność edukacyjna z wykorzystaniem możliwie powszechnego udziału ekologów i przyrodników powinna owocować w przyszłości zwiększeniem świadomości społeczeństwa w zakresie wpływu stanu środowiska na życie człowieka.

Z antropopresją nierozerwalnie połączone jest występowanie pożarów, które często powstają na wskutek podpaleń bądź nieostrożności człowieka.

4.  Pomniki przyrody w Nadleśnictwie Kaczory

5. Obszary Specjalnej Ochrony Ptaków Natura 2000

Obszary o znaczeniu dla Wspólnoty, zatwierdzone Decyzją  Wykonawczą Komisji z dnia 16 listopada 2012 r. w sprawie przyjęcia szóstego zaktualizowanego wykazu terenów mających znaczenie dla Wspólnoty składających się na kontynentalny region biogeograficzny(notyfikowana jako dokument
nr C(2012)8135)(Dz.U.L 24 z 26.1.2013).

1. Puszcza nad Gwdą- (PLB300012) OSO – Obszar został ustanowiony rozporządzeniem Ministra  Środowiska z dnia 12 stycznia z 2011 r. w sprawie obszarów specjalnej ochrony ptaków (Dz.U.2011 nr 25 poz. 133)  na powierzchni 77678,9ha. Powierzchnia obszaru na gruntach zarządzanych przez nadleśnictwo wynosi 8314,24ha (pow. bez współwłasności). Obszar Natura 2000 Puszcz nad Gwdą swym zasięgiem obejmuje tereny gmin Piła, Kaczory, Szydłowo, Ujście, Jastrowie, Krajenka, Tarnówka, Wysoka.
2. Dolina Środkowej Noteci i Kanału Bydgoskiego-(PLB300001) –OSO- Obszar został ustanowiony rozporządzeniem  Ministra Środowiska z dnia 12 stycznia  2011r. w sprawie obszarów specjalnej ochrony ptaków ( Dz. U. 2011 nr 25 poz. 133) na powierzchni 32672,1ha. Powierzchnia  obszaru na gruntach zarządzanych przez nadleśnictwo wynosi 152,41ha . Obszar Natura 2000 Dolina Środkowej Noteci i Kanału Bydgoskiego swym zasięgiem obejmuje tereny gmin Chodzież, Szamocin, Białośliwie, Kaczory, Miasteczko Kraj., Ujście, Wyrzysk, Gołańcz.

6.  Specjalne Obszary  Ochrony Siedlisk Natura 2000

1. Dolina Noteci – (PLH 300004) – SOO Obszar ten, na terenie Nadleśnictwa Kaczory zajmuje powierzchnię 513,89ha.
2. Struga Białośliwka - (PLH 300054) - SOO Obszar ten, na terenie Nadleśnictwa Kaczory zajmuje powierzchnię  230,11ha.
3. Dolina Łobżonki - (PLH 300040) - SOO Obszar ten, na terenie Nadleśnictwa Kaczory zajmuje powierzchnię 436,55ha.
4. Dębowa Góra - (PLH 300047) - SOO Obszar ten, na terenie Nadleśnictwa Kaczory zajmuje powierzchnię  589,29ha.
5. Ostoja Pilska – (PLH 280048) - SOO Obszar ten, na terenie Nadleśnictwa Kaczory zajmuje powierzchnię 750,49 ha.

7. Strefy ochrony ostoi, miejsc rozrodu i regularnego przebywania zwierząt objętych ochrona gatunkową.

Na terenie Nadleśnictwa Kaczory utworzono dziesięć stref.